Μονοπάτια πεζοπορίας & εσωτερικά τοπία

Το Κακόβολο δεν χαρίζει μόνο ύψος, αλλά και μια μοναδική αίσθηση προοπτικής. Το μονοπάτι ξεκινά ήπια, ανάμεσα σε άνυδρους λόφους και λίγη βλάστηση, και σταδιακά γίνεται πιο ανηφορικό. Στη διαδρομή θα δείτε σκουριασμένα βαγονάκια, στενά φρεάτια και πέτρινα ερείπια – σημάδια του παλιού μεταλλευτικού παρελθόντος του νησιού.

‍

Καθώς ανεβαίνετε, η θέα ανοίγει λίγο λίγο. Πρώτα βλέπετε μικρές λωρίδες θάλασσας, μετά ολόκληρο το Αιγαίο μέχρι τον ορίζοντα. Από την κορυφή η πανοραμική εικόνα φτάνει 360° γύρω σας, αποκαλύπτοντας τα λευκά χωριά της Κύθνου και τα γειτονικά νησιά.

‍

Ο αέρας είναι πιο δροσερός και απόλυτη ησυχία. Μόνο ο άνεμος ακούγεται – κανένα αυτοκίνητο, κανένα πλήθος.

‍

Η ανάβαση στο Κακόβολο είναι κάτι παραπάνω από πεζοπορία. Είναι ένα ταξίδι στη φύση και στην ιστορία του νησιού, γεμάτο τοπικούς μύθους για πνεύματα, πουλιά-φύλακες και μεταλλωρύχους που άφησαν το αποτύπωμά τους εδώ.

‍

Είτε πάτε για την ανατολή, όταν οι βράχοι παίρνουν ζεστές αποχρώσεις, είτε για το απόγευμα, όταν η θάλασσα γίνεται ασημένια, η εμπειρία θα σας μείνει αξέχαστη.

Το μονοπάτι ξεκινά από τη Χώρα και ανηφορίζει αργά προς το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, ένα από τα πιο αγαπημένα της Κύθνου. Στην αρχή ο δρόμος είναι απαλός, περνά μέσα από ελαιώνες και πλαγιές που μοσχοβολούν θυμάρι, ενώ ο ήχος των τζιτζικιών συνοδεύει κάθε βήμα.

‍

Καθώς προχωράτε, το τοπίο αλλάζει. Συναντάτε παλιά πηγάδια, ξερολιθιές και μικρές αυλές που μοιάζουν να έχουν μείνει ανέπαφες στον χρόνο. Είναι το ίδιο μονοπάτι που ακολουθούν οι ντόπιοι κάθε χρόνο, όταν γιορτάζει το ξωκλήσι, και όμως παραμένει ήσυχο ακόμη και στο αποκορύφωμα του καλοκαιριού.

‍

Στην κορυφή, το πέτρινο εκκλησάκι στέκει λευκό και λιτό, περιτριγυρισμένο από ξερολιθιές, με θέα που απλώνεται σε ολόκληρο το Αιγαίο. Εκεί, ανάμεσα στη γαλήνη και τον άνεμο, η Κύθνος αποκαλύπτει την πιο ήρεμη και αυθεντική πλευρά της.

‍

Κλείνοντας τη διαδρομή, μένει η αίσθηση μιας ήσυχης αποκάλυψης. Το απαλό θρόισμα του ανέμου, η λάμψη του ήλιου στην πέτρα και η γαλήνια παρουσία του κατάλευκου ξωκλησιού συνοδεύουν κάθε βήμα, αφήνοντας την Κύθνο να μιλήσει από μόνη της.

Κρυμμένος ανάμεσα στα Λουτρά και τους λόφους της ενδοχώρας, ο Μαρούλας κουβαλά τη σιωπηλή βαρύτητα του χρόνου. Ο υπαίθριος αυτός αρχαιολογικός χώρος ανακαλύφθηκε το 2001 και χρονολογείται περίπου στο 8500 π.Χ., καθιστώντας τον τον αρχαιότερο μόνιμο οικισμό που έχει βρεθεί στις Κυκλάδες και ένα από τα σημαντικότερα προϊστορικά ευρήματα του Αιγαίου.

‍

Σήμερα διακρίνονται τα λίθινα θεμέλια κυκλικών κατοικιών, παλιές εστίες, αρχαίοι τάφοι και εργαλεία που αποκαλύπτουν την καθημερινότητα των πρώτων μόνιμων κατοίκων της Κύθνου—κυνηγών και τροφοσυλλεκτών που ψάρευαν σε αυτά τα νερά και λάξευαν την πέτρα πολύ πριν υπάρξει η έννοια της «Ελλάδας».

‍

Περπατώντας ανάμεσα στα απομεινάρια, είναι σαν να διασχίζεις ένα πέρασμα στον χρόνο. Δεν υπάρχουν μνημεία ή φράχτες· μόνο ο άνεμος, η γη και η θάλασσα στο βάθος. Tα ίδια στοιχεία που διαμόρφωσαν τη ζωή εδώ πριν από χιλιετίες.

‍

Δεν πρόκειται για αξιοθέατο με τη συνηθισμένη έννοια αλλά για μια πιο προσωπική εμπειρία. Ένα μέρος όπου το παρελθόν δεν «παρουσιάζεται», απλώς παραμένει.

‍

Ο Μαρούλας δεν έχει μόνο αρχαιολογική σημασία αλλά συγκινεί βαθιά. Είναι ένα μοναδικό παράθυρο στη νεολιθική ιστορία του νησιού και μια εμπειρία που μένει αξέχαστη σε κάθε ταξιδιώτη που αναζητά αυθεντικές ανακαλύψεις.

‍

Αν αγαπάτε τις αυθεντικές, απρογραμμάτιστες εμπειρίες, αυτός ο τόπος θα σας μείνει αξέχαστος, γεμίζοντάς σας με μια αίσθηση δέους.